Heeft U dat nu ook weleens?

[Murphy's Law]

Getuige de verslagjes, die hier verschijnen, komt het vaker voor; ook afgelopen vrijdag was het weer zover. Om de aandacht niet van belangrijker zaken af te houden, is het in het verslag achterwege gelaten. Het laat mij echter niet los; ik ben er zelfs op dit moment meer mee bezig dan met nagenieten van de sessie, afgelopen vrijdag – hoe spettergeil die ook was. Het gaat om het volgende, te vaak voorkomende gay-gedrag; picture this.

Er is een sessie aan de gang met een dame, die zich door meerdere heren laat verwennen. De kans is in dezen dan vrij groot, dat de deelnemers aan deze sessie in dames geïnteresseerd zijn en niet in heren. Toch staat er tussen alle naakte deelnemers een geheel geklede heer en deze heer heeft geen enkel oog voor de dame op het bed. Degene die onophoudelijk wordt aangestaard, compleet met wanhopig glimlachje, ben ik. Ook mijn bovengemiddeld formaatje heeft zijn volledige aandacht. Hij verdwijnt uit beeld, om even later naast mij, en tegen mij aan, te komen staan. Als ik uit zijn buurt loop, moet ik dit later nog een keer doen aangezien het zich herhaalt.

De vraag is natuurlijk, wat hij hiermee wil bereiken. Verwacht hij nu echt, dat een deelnemer aan een sessie met een dame het gebeuren zal verlaten om hém te gaan plezieren? Of weet hij, dat hij bij een deelnemer op deze manier een vecht- of vluchtgedrag veroorzaakt, waardoor het lichaam zich bezig gaat houden met belangrijker zaken dan het in stand houden van een erectie; sabotage dus? Of is hij uit op een verstoring van de sfeer, uit op een discussie rondom het bed met als doel de dame een afknapper te bezorgen ?

Ik weet wel, dat ik bij een volgende gelegenheid zo’n heer toch eens ga toespreken. Afgelopen vrijdag deed ik dat niet, daar ik de sfeer rondom het bed niet wilde verpesten. Maar ik denk nu erover nagedacht te hebben, dat ik heel ver kom als ik hem op rustige toon verzoek, de ruimte te verlaten om in de gay-cinema naar blote heren te gaan kijken; zijn aanwezigheid werkt erg storend en afleidend. Zoiets.

Kunnen er twee dingen gebeuren: hij gaat, of hij gaat niet. In de laatstgenoemde mogelijkheid zitten weer verschillende sub-categorieën: hij kan een discussie beginnen, of erger.

De reactie van het EC-team zal, zoals altijd bij irritant gedrag, luiden: “Meld het aan de balie, dan kunnen wij er even wat aan doen.” En zo is het ook, en er wordt prompt ook wat aan gedaan. Want een slag voor z’n harses is inderdaad geen optie, dan word je er zelf uitgezet – al dan niet in handboeien. Dus: melden, inderdaad, wat u zegt. Er is echter één ieniemienie praktisch aspectje, dat hierbij over het hoofd wordt gezien.

Want ik zal in zo’n geval de sessie moeten laten voor wat hij is, hoe geil ook, hoezeer het mijn ding ook is, om mezelf te gaan aankleden. Sleuteltje zoeken, onderbroek zoeken in het donker, schoenen uit, broek aan, schoenen aan, fok waar is die sok, overhemd aan, jas aan, tas mee, naar de balie. Daar mijn verhaal doen, komt de medewerker met me mee naar binnen want ik moet de onverlaat wel even aanwijzen natuurlijk. De gast wordt eruit geplukt en eruit gezet.

Maar wat wordt er nog van mij verwacht, op dit moment? Ik weet, dat er stoere, onverstoorbare mannen tussen zitten die zich hierna weer uitkleden en verder gaan waar zij gebleven waren; zoniet ik, en velen met mij. Mijn jas en tas gingen zojuist niet voor niets alvast mee want ik weet, dat de sessie voor mij voorbij is. Met dank aan een opdringerige gay.

Dus, naar de balie als zo’n figuur niet luistert, betekent einde sessie. Hoe nu dit te voorkomen?

Het risico lopend het zwarte garen opnieuw uit te vinden, dachten wij aan een alarmbel op een centrale plek. Krijgt men bij de kassa een seintje dat er iets speelt in de cinema en dat ingrijpen gewenst is. Technisch is dit vrij simpel en voordelig te realiseren; er bestaan tegenwoordig draadloze deurbellen; niet eens Kabeltje Prik-Prak, dus.

Moeten er ook regels over gebruik en misbruik van de bel worden afgesproken, maar dat kunnen we, bij gebleken geschiktheid van dit idee, wel aan het EC-team overlaten.

Ik hoor het wel.

M.

[Edja]

Ja... dat ik van aangeklede mannen gek wordt die me alleen aankijken en niets doen.... Terwijl ik lekker in mijn short, of minder, me vermaak.

In Jouw geval en in die situatie zou ik met de man oogcontact maken zodat hij meegaat naar een andere rustige plaats waar ik hem duidelijk zou maken dat als hij niet ophoudt dat ik geheel per ongeluk een knie in zijn kruis zal gaan plaatsen...... succes gegarandeerd....

[Loodgieter]

Ja dat heb ik ook weleens.
Meestal is het voldoende om die hand weg te duwen.
Ik spreek ze ook wel eens aan , daarna heb ik nooit geen last meer.
Mocht er dan nog iemand zijn die het vol blijft houden ,
Staat hij binnen 2 minuten in het schandblok.
Loop ik naar de gay cinema , mogen zij hem hebben.

Gr. Loodgieter.

[gnofje]

Ik heb dat wel eens ja.... Hoe moeten de dames zich niet voelen denk ik dan. Maar goed, daar gaat het niet over deze keer.

Gelukkig zijn het uitzonderingen. Ik begrijp dat de jeuk de mannen soms naar het hoofd slaat. Dat ze dan bij andere mannen avances maken. Een enkeling heeft niet genoeg aan een simpel wegduwen van een hand, een blik die duidelijk aangeeft dat het niet gewenst is. Het is me in al die jaren echt maar een paar keer gebeurd dat ik mijn stem moest verheffen. Dat was in al die gevallen voldoende. Voor mij hoeft zo'n deurbelletje zonder prik-prak niet perse, maar ik denk dat sommige heren/dames er blij mee zullen zijn. Misschien meer als idee dat het een uitweg is voor het geval dat. Zo'n zoemertje zorgt denk ik toch echt voor het eindsignaal. Een gesprek met de baliemedewerker volgt, de mogelijke discussie die er op volgt, het draagt niet bij aan de sfeer. Ik denk dat de leuke sessie in ieder geval tijdelijk de ijskast in gaat.

Voor mij persoonlijk hoeft een belletje niet, maar als andere bezoekers er behoefte aan hebben zal het nut hebben.

De meerderheid van de aanwezige bi-/gay-mannen is niet opdringerig t.o.v. mij. Soms heb ik na een door mij afgewezen toenadering een heel leuk gesprek. Er is zelfs een gay-man die me elke keer als hij me ziet lachend vraagt of ik deze keer wel een man wil proberen...